Στρατηγικό σχέδιο για την ανθρωπότητα

Η νέα δεκαετία που διανύουμε μας οδηγεί σε απρόβλεπτες και ριζικές αλλαγές. Βρισκόμαστε εν έτη 2021 και πλέον αντιμετωπίζουμε τον φιλελευθερισμό και την ελεύθερη αγορά, την ειρήνη και την ευημερία, καθώς και την δυνατότητα μας να επισκεπτόμαστε ένα εμπορικό κέντρο ως μακρινά όνειρα του παρελθόντος. Μετά από μια δύσκολη μάχη, σήμερα ζούμε με την ελπίδα ότι το εμβόλιο κατά του ιού Covid θα μας δώσει πίσω την ζωή μας. Η λαχτάρα μας να επιστρέψουμε στην ζωή που είχαμε συνηθίσει αντικατοπτρίζεται στην καθημερινότητά μας αλλά και σε μια ψευδή και απελπισμένη υπόσχεση στους εαυτούς μας ότι την επόμενη φορά θα τα καταφέρουμε καλύτερα. Το ερώτημα είναι κατά πόσο είναι πιθανό να συμβεί αυτό και, αν προσπαθήσουμε, κατά πόσο οι δυνατότητες μας θα μας το επιτρέψουν στο μέλλον.

Η πανδημία του Covid -19 μας έχει καθηλώσει όλους. Είναι η παγκόσμια απειλή που δεν περιμέναμε ουσιαστικά να αντιμετωπίσουμε. Θεωρητικά, ωστόσο, θα έπρεπε να το ξέραμε. Είχαμε όλες τις ενδείξεις: γνώση περί άλλων καταστροφών στην ανθρώπινη ιστορία καθώς και στοιχεία για άλλες ασθένειες. Γνωρίζαμε, επίσης, και τον βαθμό στον οποίο όλοι μας ήμασταν προσηλωμένοι στις συνήθειες μας: αύξηση των ταξιδίων και μετακινήσεων, παγκοσμιοποίηση, οικονομική πολυπλοκότητα, αμηχανία, κλιματική αλλαγή, εκφυλισμός του “ατόμου”.

Αυτό, ουσιαστικά, υποδηλώνει ότι είχαμε αρκετά δεδομένα για να ξέρουμε ότι, αργά ή γρήγορα, όλοι θα επηρεαζόμασταν από αυτήν την πανδημία. Ο αλγόριθμος ήταν εκεί από την αρχή.

Ο κορωνοϊός μας οδήγησε σε αδιέξοδο ακόμα και σε ό,τι αφορά τα βασικά αγαθά: τροφή, προστασία και ανθρωπιά. Θα αναλογιστούμε άραγε σωστά αυτά τα γεγονότα και θα θέσουμε καινούρια θεμέλια προκειμένου να ξανασχεδιάσουμε αυτήν την δεύτερη ευκαιρία που μας δίνεται στη γη; Θα εντοπίσουμε τελικά τα στοιχεία αυτά που είναι απαραίτητα για την ευτυχία και την συνύπαρξη μας για να σχεδιάσουμε τις ζωές μας σωστά; Αυτή η δραστική αλλαγή του τρόπου ζωής μας, μας κατευθύνει προς κάτι πιο ουσιαστικό και σημαντικό. Θα πάμε άραγε προς τα εκεί;

Πιθανώς, αλλά μάλλον όχι. Γιατί; Διότι για να πράξουμε κάτι τέτοιο, χρειάζονται ριζικές αλλαγές που δεν έχουν πραγματοποιηθεί ακόμα. Το DNA μας και τα γονίδιά μας δεν έχουν αλλάξει πολύ στα εκατομμύρια χρόνια της ανθρώπινης ύπαρξης. Εμείς οι άνθρωποι δεν έχουμε ακόμα επαναπρογραμματιστεί. Είμαστε και θα παραμείνουμε άπληστοι και εγωιστές. Είμαστε, επίσης, πλάσματα της συνήθειας, ειδικά αυτών που μας προσφέρουν πρόσκαιρη ικανοποίηση. Ο χαρακτηρισμός και η οργάνωση της κοινωνικής μας ανάπτυξης είναι στενά συνδεδεμένα με την φύση μας σε σχέση με τις ανάγκες της εποχής μας. Και όχι σε σχέση με την γενετική ευημερία μας!

Αντιλαμβανόμενοι τα παραπάνω, λοιπόν, το πρόβλημα με το οποίο ερχόμαστε αντιμέτωποι είναι μια ηθική πρόκληση: Αναλαμβάνουμε δράση τώρα που έχουμε όλες τις απαιτούμενες γνώσεις για να αλλάξουμε ουσιαστικά; Προσπαθούμε να εφαρμόσουμε τις ικανότητές κριτικής σκέψης που ακόμα έχουμε;

Σε όλη την ανθρωπότητα, εκεί που οι άνθρωποι πιστεύουν τις ιστορίες, εκεί όπου οι μύθοι καθόρισαν τα αφηγήματα, εκεί όπου οι Βασιλείς πουλούν την σοφία και το Facebook ικανοποιεί τις ανάγκες μας και τα bots καθορίζουν την πραγματικότητά μας. Εκεί όπου στο όνομα του Θεού, ιερείς κακοποιούν τα παιδιά μας και που στο όνομα της ελευθερίας, τα παιδιά μας σκοτώνουν τους γονείς τους. Εκεί όπου στο όνομα της δικαιοσύνης, άνθρωποι στραγγαλίζονται από την αστυνομία μπροστά στις κάμερες. Εκεί όπου στο όνομα του πολιτισμού, δεν μπορείς να ορίσεις κάποιον σαν αγόρι ή κορίτσι. Εκεί όπου στο όνομα του φεμινισμού, η μητρότητα απαξιώνεται. Εκεί όπου στο όνομα της οικονομικής ευημερίας, το περιβάλλον αναπνέει μόνο όταν βρισκόμαστε σε lockdown. Εκεί όπου στο όνομα της Τρόικας, η Ελλάδα βιώνει μια οικονομική κρίση τα τελευταία 12 χρόνια. Εκεί όπου στο όνομα της στιγμιαίας απόλαυσης, το Fortnight Game μας ευχαριστεί πιο πολύ από το σεξ. Εκεί όπου στο όνομα της παγκοσμιοποίησης, ψηφιοποιούμε τον άνθρωπο. Εκεί που στο όνομα του να παραμείνουμε συνδεδεμένοι, απομακρύνουμε τον άντρα από την γυναίκα και το ζευγάρι δεν μπορεί να συνεργαστεί για να μεγαλώσει την νέα γενιά σωστά. Εκεί που στο όνομα της προόδου και της εξέλιξης, η Alexa σκέφτεται για μένα, ο Helix πράττει αντί εμού και η Delorice έγινε πλέον εγώ. Εκεί που η απλή πράξη του να στρώνεις το κρεβάτι σου έχει πια γίνει μία από τις πολλές γήινες εργασίες, που εναρμονισμένες με άλλες, σου προσφέρουν την πολυπόθητη θεϊκή διάσταση εδώ στην γη. Και ξεγελούμε τους εαυτούς μας ότι όλο αυτό θα το πετύχουμε παραγγέλνοντας τοστ με αβοκάντο μέσω της υπηρεσίας e-food στον κυβερνοχώρο.

Και ακόμη δεν έχουμε βρει την σωστή συνταγή. Οι ανάγκες μας είναι ξεκάθαρες. Ας μην αναλωνόμαστε αναλύοντας και περιγράφοντας αυτές τις μεταβλητές: νερό, υγιεινή, ύπνος, φαγητό, κατανάλωση, κλπ. Αυτές είναι απλά λεπτομέρειες που μπορούν να γίνουν Δεδομένα, αν χρειαστεί, και να τις βάλουμε σε κάποιον αλγόριθμο για να μας δώσει κάποιου είδους αποτέλεσμα. Δεν είναι αυτός ο σκοπός της συζήτησής μας. Το βασικό ερώτημα είναι πώς μπορούμε να προχωρήσουμε μπροστά. Το παγκόσμιο κοινωνικό μας σύστημα στηρίζεται σε μεταβλητές βάσει του τι μας προσφέρει το φυσικό μας περιβάλλον. Η συνταγή, λοιπόν, χρειάζεται τα βασικά αγαθά: τροφή, προστασία και ανθρωπιά, σε σχέση με το σύμπαν στον τωρινό φυσικό χώρο μας. Έτσι, οι άνθρωποι πρέπει να αναδιαμορφώσουν την πορεία τους, με αξιοπρέπεια και τιμή σε σχέση με τους νόμους της πραγματικότητας. Και όχι σε σχέση με τους εαυτούς μας.

Την δεδομένη στιγμή στην ιστορία μας, όπου όλες οι γήινες μεταβλητές είναι μεν αλληλένδετες αλλά δεν έχουν σχεδιαστεί στρατηγικά, το να βαδίσουμε προς τα εμπρός απαιτεί ένα παγκόσμιο σχέδιο με παγκόσμια συνεργασία. Αυτό που μας χρειάζεται είναι ένα στρατηγικό σχέδιο για την ανθρωπότητα. Το να βαδίσουμε προς τα εμπρός χωρίς ένα τέτοιο σχέδιο θα μας οδηγήσει αναμφισβήτητα σε χάος. Τα γεγονότα διαδραματίζονται σε πολύ γρηγορότερους ρυθμούς απ’ ότι στο παρελθόν. Τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα Ηνωμένα Έθνη και ο φιλελευθερισμός είναι πια ξεπερασμένοι όροι και έννοιες. Βρισκόμαστε σε ένα σημείο όπου οι ξεκάθαρες βλέψεις και φιλοδοξίες που θα αναδυθούν σχετίζονται με την ύπαρξή μας εντός του σύμπαντος. Και όχι με την ύπαρξη μας εντός του χρηματιστηρίου.

Ο στρατηγικός σχεδιασμός ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ Παγκοσμιοποίηση. Ο στρατηγικός σχεδιασμός ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ κεντρικό έλεγχο. Ο στρατηγικός σχεδιασμός λαμβάνει υπ’ όψιν όλη μας την ιστορία και τα στοιχεία που πραγματικά απαιτούνται για μια βιώσιμη, πραγματοποιήσιμη συνύπαρξη πάνω στην γη μέσω ενός μακρόπνοου σχεδίου που εξισορροπεί και εναρμονίζει όλα τα εμπλεκόμενα δεδομένα. Απαιτείται μια κοινή παγκόσμια γλώσσα και αυτή η πανδημία μας την έχει προσφέρει. Ας προχωρήσουμε μπροστά και, αυτήν την φορά, προς την σωστή κατεύθυνση.

Σύντομα και το 2ο μέρος του άρθρου “Στρατηγικό σχέδιο για την ανθρωπότητα”