Αλεξία Έβερτ: Θα δούμε αλλαγές αλλά πιστεύω όχι κοσμογονικές
«Τα πάντα ρει. Ο κόσμος ποτέ δεν έμεινε στάσιμος. Και δη μετά από ολέθρια γεγονότα. Μετά από πολέμους, τους Δίδυμους Πύργους, το Τσερνομπίλ αλλά και τις αθρόες μεταναστευτικές ροές, τις δραματικές επιπτώσεις στον πλανήτη λόγω κλιματικών αλλαγών.
Αλλά και μετά από σημαντικές ανακαλύψεις της επιστήμης, τεχνολογίας, νέων φυσικών πόρων. Έτσι και τώρα. Θα δούμε αλλαγές αλλά πιστεύω όχι κοσμογονικές. Τον φόβο και την ύφεση θα διαδεχτεί κάποια στιγμή η κανονικότητα σίγουρα κατά τι διαφορετική – όπως στη χρήση της τεχνολογίας ως μέσω επικοινωνίας- αλλά όχι δραματικά διαφορετική. Οι τουρίστες δεν θα μπορέσουν να κάνουν μπάνιο στα γαλανά μας νερά…. εξ αποστάσεως, μέσω οθόνης. Τα εμπορεύματα δεν μπορούν να φτάσουν στον προορισμό τους μέσω… οθόνης. Επιπλέον ο άνθρωπος δεν ζει χωρίς προσωπική δια ζώσης επαφή, είναι η φύση μας τέτοια από καταβολής του κόσμου. Θα επέλθει η ανάπτυξη με άλλες αποχρώσεις για κάθε χώρα όπως όμως εξάλλου συνέβαινε μέχρι σήμερα. Η διεκδικητικότητα όμως και ο σκληρός ανταγωνισμός μεταξύ ανθρώπων και χωρών δεν θα παύσει. Οι άνθρωποι δεν θα ξυπνήσουμε ξαφνικά καλύτεροι. Θα ξεχάσουμε όπως πάντα γρήγορα.
Είναι και θα παραμείνει κύριο χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης της μέγιστης πλειοψηφίας της ανθρωπότητας, η…..”κατσίκα του γείτονα”, “ο πλούτος και τα υλικά αγαθά είναι το υπέρτατο της επιτυχίας και ευτυχίας”, “τρέχω και τσαλαπατάω ότι βρω στο διάβα μου για να προλάβω πρώτος”, “συνεχίζω να πετάω τα σκουπίδια στο πεζοδρόμιο και ας είναι ο κάδος στο ένα μέτρο”. Το “εγώ” θα συνεχίσει να υπερισχύει έναντι του “εμείς”. Ανάμεσα μας βέβαια οι πλείστες φωτεινές εξαιρέσεις δοτικών, αλτρουιστών, ταπεινών, σωτήρων ανθρώπων που δοξάζουμε ότι υπάρχουν και θα υπάρχουν ανάμεσα μας, που με κοινωνική και ανθρωπιστική συνείδηση έφερναν και φέρνουν την διαφορά.
Που νοιάζονται για τους ανθρώπους “ενός κατώτερου Θεού”, που νοιάζονται για τον γείτονα, το σύνολο, τη χώρα, την ανθρωπότητα, τον πλανήτη. Λαμπρά παραδείγματα ανθρώπων που προτάσουν το εμείς έναντι του εγώ. Πολλούς που έχω την τύχη να γνωρίζω και που επιλέγω να συναναστρέφομαι τόσο σε προσωπικό επίπεδο όσο και μέσω της ενασχόλησης μου στον τομέα Κοινωνικής Αλληλεγγύης του Δήμου Αθηναίων.
Αυτοί οι άνθρωποι που λάμπουν αθόρυβα και ανώνυμα ως “φύλακες άγγελοι” την εποχή αυτή της φονικής πανδημίας και υποχρεωτικής απομόνωσης, που ανέβασαν στα ύψη τον πήχυ βελτιώνοντας τα μέγιστα τη συνοχή της κοινωνίας και κρατώντας τους έχοντες ανάγκη συμπολίτες μας όρθιους και αξιοπρεπείς.»
Αλεξία Έβερτ
Τομέας Κοινωνικής Αλληλεγγύης του Δήμου Αθηναίων
