Εσωτερική γαλήνη

Ήταν μεσημεράκι Παρασκευής. Βρίσκομαι σε γνωστό καφέ περιμένοντας με αγωνία να κάνω μια σημαντική επαγγελματική συνάντηση.

Δεν έχω αφήσει πολύ χρόνο από το επόμενο μου ραντεβού στο γραφείο και αρχίζω να αγχώνομαι. Στα διπλανά τραπέζια, ανέμελοι άνθρωποι απολαμβάνουν τον καφέ τους σαν να μην υπάρχει αύριο. Ξαφνικά ακούω κάποιον να λέει «Τον 21ο αιώνα πλούσιος θα είναι ο άνθρωπος που έχει την ψυχική του γαλήνη». 

Πετιέται ένας άλλος από την παρέα: «Χρόνο, φίλε μου… χρόνο και λεφτά χρειάζεσαι για να είσαι ήρεμος».

Τι ωραία που φιλοσοφούν οι  Έλληνες, σκέφτηκα.

Πλάκα, πλάκα, μέσα στις βαριεστημένες αμπελοφιλοσοφίες, λέγεται και κάτι σωστό. Κι αυτό το σωστό εμένα με ταρακούνησε.

Πως μπορεί κάποιος να εργαστεί πάνω στην αρετή της ψυχικής ηρεμίας;

Να βλέπει τη ζωή τη δική του και των ανθρώπων που αγαπάει σαν ταινία, που όταν η ταραχή τελειώνει, όλα γυρίζουν σε μια καθημερινή κανονικότητα.

Γιατί να φοβάμαι μήπως σε κάθε μου σχέδιο ή ενέργεια συμβεί το χειρότερο ενδεχόμενο και να πεθαίνω από το άγχος πριν ακόμη συμβεί. Γιατί το μυαλό μας να παίζει τόσο μαζοχιστικά παιχνίδια; Γιατί να μην δεχόμαστε τη ζωή και να την απολαμβάνουμε με τη δική της σοφία, αφού πιστεύουμε ότι υπάρχει και Θεός; Και τι είναι η ψυχική ηρεμία;

Η απάντηση είναι, ΕΥΤΥΧΙΑ.

Είναι ένα παιδί που παίζει σαν να μην υπάρχει αύριο, φύσει χαρούμενο και ήρεμο. Είναι η καλή παρέα, ο δοτικός άνθρωπος. Είναι μακαριότητα. Όποιον και να ρωτήσεις θα σου πει ότι η ευτυχία δεν είναι παρά μόνο στιγμές.

Ναι, είναι οι στιγμές και η ανάμνηση των στιγμών που εμείς οι ίδιοι είμασταν κάπως αλλιώς. Η ευτυχία είναι εσωτερική κατάσταση, φίλοι μου. Δεν είναι τίποτα χειροπιαστό. Δεν είναι ηλιοβασιλέματα και ακριβά αυτοκίνητα. Αντίθετα, ο αγώνας για να κερδίσουμε τις υλικές απολαύσεις της ζωής είναι αυτό που υφαρπάζει την ψυχική μας ηρεμία για να μας την ξαναδώσει, μάταια, εάν και εφόσον πιάσουμε το Λόττο ή αν κερδίσουμε πολλά λεφτά.

Η ψυχική γαλήνη, είναι το λάφυρο του ελέγχου που θέλουμε να έχουμε πάνω στη ζωή. Είναι η νίκη του φόβου για το θάνατο. Είναι η τόλμη μας να χάσουμε.

Αν δεν μπορεί να βρεις τη γαλήνη μέσα σου, δεν έχει πολύ νόημα να την ψάχνεις κάπου αλλού. Μέσα συμβαίνουν όλα. Έξω παίρνουν τις υλικές τους διαστάσεις. Δεν είναι τυχαίο που η στροφή της ανθρωπότητας, τον 21ο αιώνα, επικεντρώνεται στο νόημα της ζωής, το ευ ζειν και τη συνειδητότητα. Χωρίς αυτά αρρωσταίνουμε. Μας εγκαταλείπουν και τα κύτταρά μας.

Σίγουρα όλα αυτά φαντάζουν ιδανικά όση ώρα κάνουμε παρέα και αύριο θα είναι πάλι μια από τα ίδια. Κανείς δεν ξύπνησε και αποφάσισε πώς θα είναι ήρεμος και έζησε αυτός καλά και εμείς καλύτερα. Όμως, λίγη τροφή για σκέψη είναι πάντα ευπρόσδεκτη. Η ευτυχία είναι απόφαση και η ηρεμία είναι ένδειξη ότι βρισκόμαστε σε καλό δρόμο. 

Καλό καλοκαίρι!