Κωνσταντίνος Βολανάκης, ο μεγάλος Ελληνας θαλασσογράφος

Ο Πατέρας της Eλληνικής Θαλασσογραφίας

Ο Κωνσταντίνος Βολανάκης (1837-1907), ένας από τους πλέον επιδραστικούς καλλιτέχνες της νεοελληνικής ζωγραφικής, σπούδασε στην περίφημη Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου και συνδέθηκε με τον Νικόλαο Γύζη, τον Νικηφόρο Λύτρα και άλλους σημαντικούς ομότεχνούς του. Διακρίθηκε για την καλλιτεχνική του παραγωγή τόσο στο εξωτερικό, όσο και στην Ελλάδα, καθώς τα έργα του ξεχώρισαν σε μεγάλες ευρωπαϊκές εκθέσεις. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα, δίδαξε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, ενώ ίδρυσε και δίδαξε στο Καλλιτεχνικό Εργαστήριο στον Πειραιά.

Ο Κρητικός ζωγράφος Κωνσταντίνος Βολανάκης θεωρείται ο σημαντικότερος θαλασσογράφος του 19ου αιώνα. Κατόρθωσε να αποτυπώσει τη θάλασσα με τέτοια δεξιοτεχνία που χαρακτηρίστηκε ως ο «Πατέρας της Ελληνικής Θαλασσογραφίας».

Το κυρίαρχο προσωπικό του ύφος σφράγισε την απέραντη αγάπη του για τη θάλασσα και τον κατέταξε στην κορυφή στη Σχολή του Μονάχου με μια διαδρομή μισού και πλέον αιώνα. Σπουδαίο δείγμα της σημαντικής του καλλιτεχνικής κατάθεσης ήταν η “Ναυμαχία της Σαλαμίνας” που κατά παράδοση κοσμεί το πρωθυπουργικό γραφείο.

Πρέπει ωστόσο να αναφέρουμε ότι ζωγράφισε πολλές ακόμη θαλασσογραφίες που έχουν αναγνωριστεί ως αριστουργήματα. Γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης και έκανε τις γυμνασιακές σπουδές του στη Σύρο. Εργάστηκε ως λογιστής στην Τεργέστη, ενώ το καλλιτεχνικό του ταλέντο, άρχισε να φανερώνεται με τα σκίτσα που συνήθιζε να κάνει μέσα στα λογιστικά βιβλία.

Ο διευθυντής του το εντόπισε και ανέλαβε ο ίδιος την πρωτοβουλία να τον στείλει στην Βαυαρία να σπουδάσει στην περίφημη Ακαδημία του Μονάχου. Στα πρώτα καλλιτεχνικά βήματα του, βλέπουμε τη δυνατή επιρροή από την Ολλανδική Σχολή και το Γερμανικό Ρομαντισμό.

Είχε συνδεθεί με τον Νικόλαο Γύζη και τον Νικηφόρο Λύτρα και με τα πολλά του ταξίδια αργότερα στην Ευρώπη, ήρθε σε επαφή με τα καλλιτεχνικά ρεύματα της εποχής. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα διορίζεται Καθηγητής Καλών Τεχνών και αργότερα ιδρύει το Καλλιτεχνικό Σχολείο.  Ακολούθησαν δύσκολα χρόνια όπου έζησε, αυτός και η οικογένειά του σε ένδεια.

Μετά από σοβαρά προβλήματα υγείας έφυγε από τη ζωή το 1907. Έναν αιώνα αργότερα, τα αριστουργήματα του άρχισαν να έχουν τεράστια αξία και γίνονταν ανάρπαστα στις διεθνείς δημοπρασίες έργων τέχνης. Αυτό έδειξε πόσο τραγικά παίχτηκε ο ρόλος της τύχης του, στη ζωή.