Η καθημερινότητα που πρέπει να αλλάξουμε
Tο τελευταίο διάστημα οι φυσικές καταστροφές που συμβαίνουν στην χώρα μας, μονοπωλούν τα δελτία ειδήσεων. Και είναι απολύτως λογικό. Την ίδια στιγμή οι εφημερίδες γράφουν για αρκετές απόπειρες βίας κατά των γυναικών. Επιθέσεις στο κέντρο της Αθήνας, στους εργασιακούς χώρους όπου αυτές οι γυναίκες εργάζονται, μέσα στα σπίτια τους ως είθισται. Δεν καταλήγουν όλα με αίσιο τέλος, όσο αίσιο μπορεί να θεωρηθεί ένα περιστατικό που περιέχει βία αλλά δεν καταλήγει σε στυγνή δολοφονία.
Μέτρα όπως το “κουμπί πανικού” έχουν αποδειχθεί αποτελεσματικά. Οι έρευνες αποδεικνύουν πως αρκετές γυναίκες το έχουν χρησιμοποιήσει. Ένα σημαντικό εργαλείο, μια ψηφιακή εφαρμογή που χορηγείται δωρεάν σε γυναίκες θύματα ενδοοικογενειακής βίας, οι οποίες αφού την εγκαταστήσουν σε κινητό τηλέφωνο έξυπνης τεχνολογίας (smartphone) έχουν τη δυνατότητα άμεσης και ασφαλούς ειδοποίησης της Ελληνικής Αστυνομίας σε περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας, που συνδέονται με απειλή ή κίνδυνο της ζωής ή σωματικής ακεραιότητας.
Μόνο που για να εγκαταστήσει μια γυναίκα το κουμπί πανικού, πρέπει να έχει βιώσει περιστατικό βίας στο παρελθόν και αυτό να έχει καταγραφεί. Εύλογα σκέφτεται κάποιος πόσες γυναίκες θα είχαν σωθεί αν είχαν την εφαρμογή στο κινητό τους, ακριβώς επειδή έχουν βάσιμες υποψίες πως μπορεί να είναι εκείνες το επόμενο θύμα γυναικοκτονίας;
Στην πραγματικότητα η ελληνική κοινωνία δεν έχει αφυπνιστεί όσο θα έπρεπε πάνω στο θέμα της ενδοοικογενειακής βίας. Η αντίδραση της κοινωνίας είναι έντονη αλλά σύντομα ξεφουσκώνει για να υπάρξει αντίδραση πάνω σε άλλα κοινωνικά θέματα. Είναι ανθρώπινο. Και εδώ ξεκινάει η ευθύνη της πολιτείας, των οργανώσεων και των κοινοτήτων.
Είναι ώρα να περάσει η ενημέρωση από το δημοτικό και να ενταθεί στο γυμνάσιο και το λύκειο.
Να διδάξουμε τα αγόρια και τα κορίτσια μας. Να φτιάξουμε υγιείς πολίτες που θα φτιάξουν αργότερα υγιείς συναισθηματικές σχέσεις.
Να επενδύσει η κοινωνία στην νέα γενιά. Μια γενιά απαλλαγμένη από σεξιστικά στερεότυπα και επικίνδυνα κλισέ. Να συνεχίσουν οι καμπάνιες όλο τον χρόνο, να γίνονται ημερίδες όλο τον χρόνο, να μην μιλάμε για το θέμα της βίας την ημέρα της γυναίκας, ή την ημέρα εξάλειψης της βίας κατά των γυναικών. Τα θύματα επίσης, πρέπει να έχουν πρόσβαση στη δικαιοσύνη, να έχουν δικαίωμα αποζημίωσης, να έχουν πρόσβαση σε δωρεάν τηλεφωνικές γραμμές βοήθειας και κέντρα υποστήριξης θυμάτων βιασμού.
Να ασχοληθούμε παραπάνω με αυτό το τόσο σοβαρό θέμα και να μην περιμένουμε μια γυναικοκτονία να μας το θυμίσει. Η βία συμβαίνει δίπλα μας, στα κοντινά σπίτια, στον φιλικό ή ενίοτε οικογενειακό μας κύκλο. Ας σπάσουμε τον κύκλο της σιωπής και ας μιλήσουμε ανοιχτά. Πρωτίστως να μάθουμε να στηρίζουμε τα θύματα. Το έχουν τεράστια ανάγκη για να φτιάξουν την ζωή τους από την αρχή.
What's Your Reaction?
