Ένα θεολογικό καλωσόρισμα στην Τήνο

Σε όλες τις κρίσιμες, αλλά και μεγάλες στιγμές του Έθνους μας, από τη μεγαλειώδη νίκη στη ναυμαχία της Σαλαμίνας μέχρι το έπος του ’40 η σωτηρία και η δόξα συναρτήθηκε με τη θεία προστασία. Από τότε, μάλιστα, που ο Σταυρός με το «εν τούτω νίκα» του Μ. Κωνσταντίνου χάραξε στον ουρανό την αυγή του βυζαντινού Ελληνισμού, πάντοτε ένας Έφιππος Άγιος ή ο λαμπρός Αρχάγγελος οδηγεί τις τύχες της Ρωμιοσύνης. Μα πιο πολύ απ’ όλους είναι η Παναγία, η Υπέρμαχος Στρατηγός, που, με τη βοήθειά της αμυνόμενος ο πιστός Λαός, το 626 γκρέμισε τα στίφη των Αβάρων από τα τείχη της Βασιλεύουσας Πόλης, το 862 καταπόντισε τα πλοία των Σκυθών στον Κεράτιο και το 673 και το 718 κατετρόπωσε τους Άραβες. Είναι η ίδια, που ευλόγησε τον ξεσηκωμό του 1821, τη μέρα της εορτής του Ευαγγελισμού, και εκείνη, που πληγώθηκε πρώτη και μάτωσε από τον άνανδρο τορπιλισμό της «Έλλης», το Δεκαπενταύγουστο του 1940, είναι η Παναγία που «των χρυσοφόρων ορδών εστόρεσε τη δύναμη», και κατεπτόησε «κείνους που πράξαν το κακό», που αμφισβήτησαν την παρουσία του Θεού και πίστεψαν στον Υπεράνθρωπο άνθρωπο και οδήγησε το στρατό μας τη μέρα των Εισοδίων της στην είσοδο της Κορυτσάς, την πρώτη συμμαχική νίκη του Πολέμου.

Η Εύρεση της Αγίας Εικόνας της στην πολύαινο Τήνο, το 1823, από τη σκαπάνη ενός χωρικού, σε μέρες δύστηνες και χαλεπές για τον ξεσηκωμένο Ελληνισμό, αποτέλεσε το δώρο τ’ Ουρανού, την ευδοκία της Θείας Προνοίας προς την Τήνο και το Γένος μας.

Η Ελληνική γη ευαγγελίστηκε χαρά μεγάλη… Και, όπως στα προχριστιανικά χρόνια οι Έλληνες, το σεβασμό των οποίων προς τον Άγνωστο Θεό και την αναζήτησή του επαίνεσε ο Απόστολος Παύλος, χαρακτηρίζοντάς τους ως «κατά πάντα δεισιδαιμονεστέρους», από κάθε άποψη, δηλαδή, ευλαβέστατους, διαπλέοντες την αφρισμένη ράχη των κυμάτων του Αιγαίου, από το Σούνιο έστρεφαν το βλέμμα τους προς τον Παρθενώνα, το σύμβολο αυτό του Ελληνικού πνεύματος, έτσι, από την ημέρα εκείνη την ευλογημένη, της 30ης Ιανουαρίου 1823, μέχρι σήμερα, καθώς οι Πανέλληνες το πολυκύμαντο της ζωής πέλαγος περνούν, στρέφουν το βλέμμα και την καρδιά τους προς αυτό το ναό, που σαν «ουρανοδρομούσα ναύς» οδηγεί όλους, όσοι προσέρχονται σ’αυτόν γονατιστοί, αν όχι όλοι με το σώμα, όλοι, όμως, με κεκλιμένα τα γόνατα της ψυχής, αναζητώντας λιμάνι σωτηρίας και ευημερίας, λιμάνι παρηγοριάς, ελπίδας και θεραπείας.

Συγχαίρουμε την εκδότρια κα Φωτεινή Ανδρουλάκη, διότι με την ανά χείρας έκδοση εμπλουτίζει την σχετική με την προ 200 ετών θαυμαστή Εύρεση της Αγίας Εικόνος βιβλιογραφία, και ευχόμεθα στους αναγνώστες της να ζούν πάντοτε με υγεία υπό της Μεγαλόχαρης τη Σκέπη και την Προστασία.