1821 – 2021: Το άθροισμα των εθνικών εμπειριών και αγώνων

Οι πολυαναμενόμενες γιορτές, τελετές, εκδηλώσεις για τα 200 χρόνια τελούν υπό «αίρεση και προθεσμία», αφού για άλλη μια φορά η χώρα βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα των εξελίξεων: πανδημία sarscov2 (covid19) καραντίνα, οικονομική ύφεση, ένταση πάλι με την Τουρκία, λαός σε διχόνοια για τα κομματικά κ.ά. Δηλαδή σύγχρονες μεν, αλλά παρόμοιες καταστάσεις με του παρελθόντος. Στις 25 Μαρτίου 1921, η χώρα βρισκόταν σε πόλεμο με την υπό κατάρρευση Οθωμανική αυτοκρατορία (Τουρκία έχουμε από τις 29.10.1923 και μετά), ενώ στο εσωτερικό, οι εκλογές του Νοεμβρίου του 1920, είχαν ανατρέψει τον Βενιζέλο.

Την 25η – 26η Μαρτίου 1921, ανέλαβε την Πρωθυπουργία ο Δημήτριος Γούναρης. Στο μέτωπο της Μικράς Ασίας, το στράτευμα ήταν διηρημένο σε Βενιζελικούς και Βασιλικούς – συνέπεια του Εθνικού Διχασμού -, ενώ λίγες ημέρες πριν την 25^η Μαρτίου 1921, η Ελληνική Στρατιά παρά την προσωρινή κατάληψη του Αφιόν Καραχισάρ και την προέλαση στο Εσκί Σεχίρ, υπέστη τεράστιες απώλειες (η 3η Μεραρχία) υποχρεούμενη σε πολύμηνη ανασύνταξη, συνειδητοποιώντας πως δεν είχαν να κάνουν με ομάδες ατάκτων Τσετών (συμμοριτών), αλλά μ’ έναν οργανωμένο και καλά οπλισμένο Τουρκικό πλέον στρατό, που έπαιρνε βοήθεια από τους Γερμανούς, και υπογείως από τους «συμμάχους» της Ελλάδας, που αναγνώρισαν, αρχικά de facto και αργότερα και de jure, το καθεστώς Προεδρίας του Μουσταφά Κεμάλ της νέας Τουρκίας την 29^η Οκτωβρίου 1923. Λόγω των παραπάνω, τα εκατό χρόνια από την Επανάσταση του 1821, παραδόξως γιορτάστηκαν το 1930, δηλαδή στα 109 χρόνια, από την τότε κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου.

Για το 2021, έγιναν πολλές τηλεοπτικές παραγωγές, που ήδη τις βλέπουμε σε ιδιωτικά και συνδρομητικά κανάλια, όπως και στην ΕΡΤ, ενώ γίνονται πολλά συνέδρια μέσω διαδικτύου skype, zoom, ομιλίες, μέχρι και διαδικτυακές συναυλίες. Μεγάλη συγγραφή άρθρων και βιβλίων, ευελπιστούμε δε, να γίνουν και όλες οι προγραμματισμένες  εκδηλώσεις των φορέων  μέχρι το τέλος του 2021, ειδάλλως πιθανολογώ πως θα γιορτάσουμε τα 200 χρόνια , είτε το 2027 (επέτειος ναυμαχίας Ναβαρίνο), είτε το 2030 (επέτειος πρωτόκολλου του Λονδίνου,1830, αναγνώρισης ανεξαρτησίας της Ελλάδας, αλλά και εν ζωή κατάργηση του Καποδίστρια, καθώς και των Συνταγμάτων των Εθνοσυνελεύσεων από τις προστάτιδες μεγάλες δυνάμεις με εγκαθίδρυση ελέω Θεού μοναρχίας. Πίσω από αυτή την κίνηση αναζητείστε τον ηθικό αυτουργό της δολοφονίας του το 1831).

Παράλληλα όμως έχουμε και τις καθημερινές προκλήσεις της Γείτονος, που μας έχει ζυγίσει και μας βρίσκει (στα μάτια της) ελλιποβαρείς, δεύτερον θέλει να απολέσουμε την αυτοπεποίθησή μας, τρίτον θέλει να μας παρασύρει σε δικό της πεδίο “μάχης”, τέταρτον, ξέρει ότι έχουμε κοινούς συμμάχους και πως μέχρι σήμερα δεν της έχουν επιβάλει καμία ουσιαστική κύρωση, πέμπτον, ξέρει τα «μυστικά» και τις ανάγκες των συμμάχων αυτών, οπότε τους διαχειρίζεται  καιροσκοπικά, εκβιαστικά προς όφελός της.

Η Ελλάδα πρέπει να σταθεί μόνη στα πόδια της, να μην παρασυρθεί στα όσα την προκαλεί η Τουρκία, να απαλλαγεί από το Σύνδρομο του Ναβαρίνο περιμένοντας δηλαδή βοήθεια / σωτηρία τρίτων, να προσφέρει συμμαχίες αντί να ζητάει συμμαχίες και να φτιάξει δική της ατζέντα που θα την “κυνηγάει” η Τουρκία και όχι η χώρα μας να “κυνηγάει ” ν’ αντικρούσει την ατζέντα της Γείτονος. 

Διακόσια χρόνια μετά την Ελληνική επανάσταση, επιθυμούμε να δούμε τη χώρα μου όπως της αξίζει. Αλλά γι’ αυτό πρωτίστως φέρει ευθύνη ο καθένας μας, αν θέλει να λέγεται Πολίτης, ειδάλλως μπορεί να παραμείνει υπήκοος (υπό + ακούω). Το ίδιο και οι Πολιτικοί μας (όλοι), αν θέλουν να λέγονται ηγέτες και όχι διαχειριστές εξουσίας.

See Also

Κλειδιά της Επιτυχίας για τη Γυναικεία Επιχειρηματικότητα

Σε κάθε περίπτωση, εάν οι Έλληνες και το κράτος μας, δεν ξεπεράσουμε τις διαχρονικές παθογένειες της διχόνοιας  και δεν αποκτήσουμε αυτοπεποίθηση ανασυγκρότησης σε όλες τις βαθμίδες, ζώντας μόνο από τη συνδρομή των ξένων, ελεύθεροι δεν θα είμαστε ποτέ, κατά τον Αριστοτέλειο ορισμό της ελευθερίας και οι τελετές μνήμης, πέραν από ατυχείς θα είναι και πικρές.

* Σημ.: ~Σύμφωνα με το άρθρο 3 του Πρωτοκόλλου του Λονδίνου ( 1830 ), «η Ελληνική Κυβέρνησις θέλει είναι μοναρχική και κληρονομική κατά τάξιν πρωτοτοκίας». Δηλαδή ακυρωνόταν, ο εν ζωή ακόμα, Κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας, τα Συντάγματα των Εθνοσυνελεύσεων εξαφανίζονταν και οι τρεις προστάτιδες δυνάμεις, είχαν το δικαίωμα εκλογής του βασιλέα της Ελλάδας χωρίς να ερωτηθεί ο Ελληνικός λαός.
~ Η μακρά πορεία της νέας υποτέλειας (  μετά τους Οθωμανούς ), ξεκινούσε και μήπως ουσιαστικά δεν τελείωσε ποτέ ;
** Οι ξένοι ήθελαν ένα μικρό κρατίδιο παρία για τα γεωπολιτικο-οικονομικά συμφέροντά τους.

Οι Κυβερνήσεις ήταν είτε πιεσμένες, είτε πρόθυμες σε κάτι τέτοιο.
Ο λαός είχε και έχει στοιχεία ατομικότητας με χαρακτηριστικά διχόνοιας που σπανίως, αλλά καίρια ενίοτε ενώνεται. Τα συμπεράσματα δικά σας, για τον απολογισμό της 200ετίας, αν ο αγώνας εκπληρώθηκε όπως τον φανταζόντουσαν, αν απωλέσθηκε ή αν υπήρξε συμβιβασμός. Πάντως τα αποτελέσματα τα βιώνουμε έντονα μέχρι σήμερα, αφού η ιστορία είναι δυναμικό και όχι στατικό φαινόμενο.