Η Τέχνη της Ευγένειας

Η «ευγένεια» έχει συνδεθεί με την αβρότητα μιας αριστοκρατίας που πλέον δεν υπάρχει. Στα χρόνια της υποχρεωτικής παιδείας, κινδυνεύουμε να χάσουμε τη σεβαστικότητα, τις ηθικές αξίες και το φιλότιμο που μας κάνει να ξεχωρίζουμε. Λειτουργούμε σε ένα περιβάλλον χωρίς ανθρωπιά, σεβασμό, ηθική και αξιοπρέπεια και η ευθύνη είναι δική μας. Το βλέπουμε στους ανήθικους πολιτικούς και στους εγωκεντρικούς πολίτες.

Το βλέπουμε στο δρόμο, στο bullying, στις σχέσεις.

Η επαναφορά των καλών τρόπων στα μικρά παιδιά δεν είναι αναχρονισμός, αλλά μια ευφυής και σημαντική ηθική επένδυση για την καθημερινότητά μας και το μέλλον μας.

Στις οικογένειες και τις κοινωνίες μας δεν γεννιούνται απλώς παιδιά, αλλά πλάθονται νέοι άνθρωποι. 

Το τακτ, η αυτονόητη παραχώρηση θέσης, η διευκόλυνση των ΑΜΕΑ, η προστασία των αδύναμων, οι έννοιες όπως κοσμιότητα και κομψότητα, οι μικρές επισημότητες και τα εθιμικά πρωτόκολλα όπως η αναμονή και η πρόποση στο τραπέζι, η υπομονή στον διάλογο, το «με συγχωρείτε», το «ευχαριστώ», το «παρακαλώ», το καλωσόρισμα.

Πώς χάθηκε η ευγένεια αναμεταξύ μας; 

Κανείς δεν διανοείται να ισχυριστεί ότι «παλιά» οι άνθρωποι ήταν «καλοί» και ότι σήμερα «χάλασαν». Το ότι η ποιότητα ζωής, η ομορφιά, ο σεβασμός, η χαρά, η τιμή είναι έννοιες μη μετρήσιμες, τις καθιστούν ευάλωτες να χαθούν. 

Ένας υπερήφανος λαός σαν κι εμάς δεν πρέπει να χάσει την ευγένεια και την αξιοπρέπειά του. Εμείς που καλοδεχόμαστε τους τουρίστες μας, αλλά ταυτόχρονα ξεχνάμε να επιδείξουμε την ίδια μορφή ευγένειας στους συμπολίτες μας.

Έχουμε όμως ακόμη χρόνο να γίνουμε «τρυφεροί ο ένας με τον άλλον, καθώς οι θλίψεις μας είναι ίδιες».

Φωτεινή Ανδρουλάκη
Εκδότρια, Volta