Αλίς Δικαίου – Η χρυσή κυρία της μόδας

Η κομψότητα είναι συνδυασμός, είναι attitude. Αυτό είναι η Αλίς Δικαίου. Πανέμορφη, δραστήρια, με μια αύρα κομψότητας που όταν μιλάς μαζί της καταλαβαίνεις ότι είναι εσωτερική κατάσταση. Μοντέλο της Λουκίας και του Billy Bo, του Lanvin, του Balenciaga και της Nina Ricci έχει ζήσει την χρυσή εποχή της μόδας στην Ελλάδα και στο Παρίσι. Κόρη του Έλληνα, παγκοσμίου φήμης βιολιστή Νίκου Δικαίου και μητέρα με καταγωγή από την πόλη του Grasse της Νότιας Γαλλίας, μεγάλωσε μέσα στη μουσική και στο πνεύμα. Ερωτευμένη με την Ελλάδα, αφήνει το Παρίσι πίσω της για να ζήσει και να χαράξει μια πολύ επιτυχημένη πορεία στην ελληνική μόδα, τις δεκαετίες ’80-’90. Παντρεμένη με τον επιχειρηματία Παναγιώτη Βρακά, έχει τρεις κόρες. Η εταιρεία της Alice PR Events, διοργανώνει τα πιο δημοφιλή φιλανθρωπικά γκαλά στην Αθήνα και στο εξωτερικό, με μόδα που πάντα επιμελείται και παρουσιάζει η ίδια.

Ξέρω ότι αγαπάς την Ελλάδα. Πες μου τι αγαπάς περισσότερο και τι δεν σ’ αρέσει, και αν ήταν στο χέρι σου, θα το άλλαζες;
Ο πρώτος λόγος που την αγαπώ είναι οι κατά το ήμισυ ρίζες μου από την Ελλάδα. Γεννημένη και μεγαλωμένη στο Παρίσι όπου έζησα ως 20 ετών, είχα την ευκαιρία να ταξιδεύω τα καλοκαίρια στην Ελλάδα για το Φεστιβάλ Αθηνών στο Ηρώδειο, με τους γονείς μου. Αυτές οι ανεξίτηλες αναμνήσεις από μικρό παιδί μ’ έκαναν να ερωτευτώ παράφορα την Ελλάδα. Ο πατέρας μου, επίσημος καλεσμένος από το φεστιβάλ Αθηνών, ως σολίστ βιολιστής της γαλλικής κρατικής ορχήστρας Orchestre Nationale De France, υπό την διεύθυνση του Γάλλου μαέστρου Jean Martinon, θεωρούσε πως ήταν άκρως ευεργετικό για ένα παιδί να ζει την μαγεία της μουσικής στην ολότητα της. Θυμάμαι τον εαυτό μου από μικρή ηλικία να παρακολουθώ τις πρόβες με τον αδερφό μου Αλέξανδρο, και αισθανόμασταν δέος. Αυτές οι συναυλίες στο Ηρώδειο, μ’ έκαναν να υποσχεθώ στον εαυτό μου ότι μετά το γαλλικό μπακαλορεά, θα μετακόμιζα οριστικά στην Αθήνα. Τους Έλληνες τους αγαπώ και όταν αγαπάς παραβλέπεις τα ελαττώματα. Οι Έλληνες όσα ελαττώματα και αν έχουν, διαθέτουν κάτι το οποίο δεν μεταφράζεται σε καμία άλλη γλώσσα, «το φιλότιμο».

Ο πατέρας σου Νίκος Δικαίος, ήταν ένας από τους μεγαλύτερους βιολιστές της εποχής του. Πες μου πώς σε επηρέασε;
Ο πατέρας μου, Νίκος Δικαίος, ήτανε ένας άνθρωπος με πάθος για την ζωή και την έκφραση. Ήταν συναισθηματικός και η ευαισθησία αυτή αναδυόταν στην μουσική του. Αναμφισβήτητα η παρουσία του διαμόρφωσε αυτό που είμαι σήμερα σαν προσωπικότητα. Αγαπώ τον άνθρωπο, την μουσική, την τέχνη, την κομψότητα. Αισθάνομαι πως αυτά τα συστατικά συναντιούνται αρμονικά σε όλες της πτυχές της ζωής μας και μας χαρακτηρίζουν ως μοναδικές οντότητες. Η ζωή μας στο Παρίσι ήταν βουτηγμένη στις νότες, στα κονσέρτα και στις τέχνες. Ο πατέρας, μας είχε συνεχώς στο πλευρό του και παρά το νεαρό της ηλικίας μας, εγώ και ο μικρός μου αδελφός, συμμετείχαμε ενεργά. Ζούσαμε όλη την διαδικασία της προετοιμασίας της παράστασης, στο theatre des Champs Elysees, Salle Gaveau, Salle Pleyel… Πηγαίνοντας με τα πόδια από το σπίτι μας με κατεύθυνση στο Maison de la Radio, ο πατέρας μας στεκόταν στην γέφυρα Pont Μirabeau, με θέα τα ποταμόπλοια που διέσχιζαν τον Σικουάνα, και μας διηγούνταν ιστορίες. Εικόνες αξέχαστες. Μια από τις αφηγήσεις που με είχαν εντυπωσιάσει ήταν η ερμηνεία του πατέρα μου σε ένα κομμάτι του Khachaturian στο Βolshoi της Μόσχας, όπου ο ίδιος ο Khachaturian δήλωσε τον θαυμασμό του μαζί με 10.000 παρευρισκόμενους που χειροκροτούσαν και ζητούσαν επανάληψη της ερμηνείας. Όταν είσαι η κόρη του Νίκου Δικαίου, βλέπεις τη ζωή σαν ένα κονσέρτο. Οι μουσικοί της ορχήστρας, αντιπροσωπεύουν τους συνανθρώπους μας. Ο σολίστας, τους εαυτούς μας. Οι ακροατές, το κοινωνικό σύνολο και ο μαέστρος την κινητήριο δύναμη. Ο πατέρας μου, μου έμαθε να αφουγκράζομαι μουσικά τις καταστάσεις. Στις εκδηλώσεις που επιμελούμαι καλλιτεχνικά, επιλέγω την μουσική ανάλογα με το πώς αντιλαμβάνομαι το ύφος αυτού που παρουσιάζουμε, το κοινό που θα παρακολουθήσει,την εποχή, την τοποθεσία κλπ. ήταν η καλύτερη επιρροή που θα μπορούσα να έχω και νιώθω ευγνώμων για αυτό.

Η Γαλλία έχει αποδείξει το μέγεθος του Φιλελληνισμού της, παρέχοντας μεγάλη υποστήριξη στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1821. Πως το βίωσες εσύ ως μισή Ελληνίδα στο Παρίσι;
Από μικρή στο Παρίσι μου άρεσε να παρακολουθώ τις συζητήσεις του πατέρα μου με τους ανθρώπους που συναναστρεφόταν. Θυμάμαι, κάθε Πέμπτη απόγευμα, με τον Έλληνα πρέσβη της Γαλλίας, Δημήτρη Αθανασόπουλο, ο οποίος ήταν μεγάλος θαυμαστής του. Εκείνα τα απογεύματα μαζεύονταν κι άλλοι Έλληνες του Παρισιού. Ερχόταν η Μαρία Κάλλας, η οποία είχε αποφοιτήσει από το ωδείο μαζί με τον πατέρα μου, και ο μεγάλος ζωγράφος Φασιανός. Συζητούσαν για την μουσική, τις τέχνες και τον ελληνισμό. Εκεί άκουσα για πρώτη φορά πως το επίθετο μας ‘’Δικαίος’’ προέρχεται από τον ήρωα της ελληνικής Επανάστασης, Γρηγόριο Δικαίο-Παπαφλέσσα. Αυτές οι επισκέψεις στην οικία του πρέσβη και η παρουσία μου σε συζητήσεις τέτοιου επιπέδου από ηλικία 8 ετών, έχουν συντελέσει σε αυτό που είμαι σήμερα. Ακόμα και στο σχολείο, ειδικά στο λύκειο, όταν έλεγα ότι ο πατέρας μου ήταν Έλληνας, έβλεπα στα μάτια των καθηγητών μου έναν θαυμασμό.

Λουκία, Μπίλυ Μπο, Πολατώφ, Φιλήμων. Πείτε μας γι’ αυτή τη γενιά των Ελλήνων σχεδιαστών. Πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα, σήμερα;
Η συνεργασία μου με τους Έλληνες σχεδιαστές ήταν σχέση αγάπης, φιλίας, εμπιστοσύνης και σεβασμού. Ζήσαμε πανέμορφες στιγμές! Θυμάμαι τα ταξίδια με την Λουκία στην Ιερουσαλήμ, στο Λονδίνο, στο Χάροντς, με τον BillyBo στην Αίγυπτο, με τον Polatof στο Παρίσι, με τον Φιλήμονα στις επιδείξεις σε όλη την Ελλάδα. Οι Έλληνες σχεδιαστές παραμένουν και σήμερα ταλαντούχοι και επαγγελματίες. Το ελληνικό μυαλό διαθέτει δημιουργικότητα και φαντασία. Αυτό που έχει αλλάξει είναι η εποχή και τα πρότυπα. Υπάρχει έντονη πληροφόρηση και ολοένα και περισσότεροι νέοι αισθάνονται μια έλξη προς την μόδα και το fashion design. Η άνθιση στο χώρο οφείλεται σε ένα βαθμό στα social media, όπου η ενημέρωση γίνεται με ταχύτητα και σε μεγάλο πλήθος ανθρώπων.

Έχεις μια ευτυχισμένη οικογένεια και πρόσφατα έγινες γιαγιά. Πως αισθάνεσαι;
Στη ζωή μου συνέβη κάτι το οποίο ήτανε λαμπρότερο απ’ όλες τις επιδείξεις στο Τόκιο, στη Νέα Υόρκη, στο Παρίσι, καλύτερο από την δόξα και τα χειροκροτήματα. Αυτό το ευλογημένο δώρο ονομάζεται οικογένεια, την οποία δημιουργήσαμε με το σύζυγό μου Παναγιώτη, τον οποίο γνώρισα στα 28 μου. Η μεγάλη μας κόρη, Έφη Kαρίν, διεθνής σέρφερ, είναι παντρεμένη και μου έχει χαρίσει την εγγονή μου και τώρα περιμένουμε το δεύτερο. Η μεσαία μας κόρη, Χριστίνα-Εστέλ, είναι 25 ετών και αποφοίτησε πρόσφατα από το πολυτεχνείο ως χημικός μηχανικός και η μικρή μας κόρη, Αλεξία, είναι μόλις 16 ετών, μαθήτρια Λυκείου και επαγγελματίας κολυμβήτρια του Ναυτικού Ομίλου Βουλιαγμένης.

Επαγγελματικά είσαι μια επιτυχημένη γυναίκα, πολύ δραστήρια στο χώρο των εκδηλώσεων μόδας. Ποιό είναι το μυστικό;
Η λέξη οικογένεια έρχεται σε αντίθεση με τη λέξη καριέρα. Με προτεραιότητα την οικογένεια, δεν παραμέλησα την επαγγελματική μου πορεία. Μετά το μόντελινγκ, έχοντας όλα τα εφόδια στο χώρο των επιδείξεων μόδας, άνοιξα γραφείο το οποίο αναλαμβάνει και επιμελείται καλλιτεχνικά τις περισσότερες εκδηλώσεις και τα σπουδαία φιλανθρωπικά events. Ωστόσο, ποτέ δεν σταμάτησα να συνδυάζω και τα δύο, και αυτό είναι το μυστικό της επιτυχίας μου. Όλα στη ζωή μου, τα σχεδίασα με έμπνευση.