Η ανάγκη για την έγκριση των άλλων
Ως κοινωνικά όντα, έχουμε την ανάγκη να θέλουμε την έγκριση των άλλων γύρω μας, για να νιώσουμε καλά με τον εαυτό μας. Ωστόσο, όταν αυτή η ανάγκη καταλήγει να είναι συνεχής, τότε φτάνουμε να αναπτύσσουμε μία σχέση εξάρτησης από τη γνώμη των άλλων, για να επιβεβαιώνουμε την αυταξία μας, αλλά και την ορθότητα των επιλογών μας, χωρίς την οποία νιώθουμε ότι δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε.
H ανάγκη για έγκριση και επιβεβαίωση, δεν περιορίζεται μόνο στην προσωπική ζωή. Και στον επαγγελματικό τομέα, πολλοί είναι αυτοί, και μάλιστα αρκετές φορές που έχουν ήδη διανύσει μία αξιόλογη επαγγελματική πορεία, οι οποίοι χρειάζονται συνεχή έγκριση ή επιβεβαίωση για την ορθότητα των επιλογών τους ή για το ότι τα πηγαίνουν καλά στο ρόλο τους. Μπορεί να ακούγεται οξύμωρο, όμως συμβαίνει σε περισσότερους ανθρώπους των υψηλών βαθμίδων, από όσο μπορούμε να φανταστούμε και πηγάζει από μία μαθημένη ανασφάλεια που έχουν αναπτύξει από τα παιδικά τους κιόλας χρόνια. Έχουν εκπαιδευτεί στο να νιώθουν ότι αν δεν λάβουν ένα θετικό feedback ή αν δεν συμβουλευτούν πρώτα τους άλλους για τις κινήσεις που πρόκειται να κάνουν και να πάρουν την επιβεβαίωση πως αυτό που σκοπεύουν να κάνουν το θεωρούν σωστό, τότε κάτι κάνουν λάθος ή δεν χαίρουν της εκτίμησης των άλλων.
Ένα μεγάλο ποσοστό από τους πελάτες που έρχονται να δουλέψουμε μαζί, υποφέρουν από την ανάγκη αυτή της έγκρισης. Και λέω υποφέρουν, επειδή τους είναι δύσκολο να νιώσουν πληρότητα και χαρά για τα επιτεύγματά τους. Αν κάποιος δεν επιβεβαιώσει την κάθε τους νίκη, τότε όλη η προσπάθεια, όλη η δουλειά, αλλά ακόμη και το επιτυχημένο αποτέλεσμα, πέφτει για αυτούς στο κενό. Για να μην τους το είπε κάποιος, μάλλον δεν ήταν αρκετά σημαντικό, μάλλον δεν ήταν αρκετά καλό. Επιπλέον, φτάνουν συχνά σε σωματική και πνευματική κόπωση, καθώς ξοδεύουν υπερβολικά περισσότερο χρόνο για να λάβουν μία απόφαση. Και αν αυτό που θα επιλέξουν δεν φέρει τα αποτελέσματα που προσδοκούν οι άλλοι; Και αν καταλήξει σε αποτυχία και λάβουν αρνητική κριτική; Αυτές οι σκέψεις τους ταλαιπωρούν στο σημείο που καταλήγουν να παραλύουν και οδηγούνται στην αναβλητικότητα και την αναποφασιστικότητα.
Τι μπορεί να κάνει κάποιος λοιπόν, ο οποίος έχει αυτή τη διαρκή ανάγκη για έγκριση και επιβεβαίωση; Μπορεί να αλλάξει αυτό; Μπορεί να σπάσει αυτός ο φαύλος κύκλος μεταξύ αναζήτησης της έγκρισης για την αίσθηση της αυταξίας; Φυσικά και μπορεί! Καταρχάς, είναι σημαντικό να γίνεται μία συχνή αναδρομή στα όσα έχει ήδη πετύχει το άτομο μόνο του, τα οποία σίγουρα είναι πολλά, απλώς όχι εκτιμητέα από τον ίδιο. Χρειάζεται λοιπόν να τα εντοπίσει και να τα αναγνωρίσει ως επιτυχημένα βήματα και επιλογές. Ακόμη, χρειάζεται αυτό που λέμε «σταδιακή έκθεση στον φόβο». Δηλαδή, να βάλει ως στόχο, να παίρνει αποφάσεις μόνος του, τιθασεύοντας την ανάγκη να πάρει την έγκριση αρχικώς από κάποιον άλλον, πάντα φυσικά στο πλαίσιο της δικής του δικαιοδοσίας και στη συνέχεια να κάνει μία συνειδητή αξιολόγηση των θετικών αποτελεσμάτων. Αυτό θα τον βοηθήσει να χτίσει την αυτοπεποίθηση που χρειάζεται για να συνεχίσει. Τέλος, είναι πολύ σημαντικό να μάθει να είναι χαρούμενος και υπερήφανος για τον εαυτό του, με τα δυνατά και αδύνατα σημεία του, ακόμη και αν κάποιες φορές δεν έχει την έγκριση των άλλων. Άλλωστε, και η έγκριση στηρίζεται στην οπτική γωνία του καθενός. Γιατί θα πρέπει πάντα η δική μας να ταυτίζεται με αυτή των άλλων; Στο τέλος της ημέρας, τα αποτελέσματα είναι αυτά που δείχνουν αν ξέρουμε να παίρνουμε καλές αποφάσεις και όχι η υποκειμενική γνώμη των άλλων.
What's Your Reaction?
