Maria Angela Ielo – Καθηγήτρια Πανεπιστημίου
Πρόεδρος της διεθνούς Ένωσης για την Ιταλική Γλώσσα και τον Πολιτισμό «Ντάντε Αλιγκιέρι».
Γεννημένη στο Ρήγιο της Καλαβρίας, πόλη με ισχυρές αρχαιοελληνικές καταβολές, επηρέασε αναμφισβήτητα την παιδεία της. Σπούδασε Ιστορία και Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Παβία και συνέχισε ως υπότροφος σε μεταπτυχιακό επίπεδο στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Συνεργάζεται με τον Γενικό Διευθυντή του Μουσείου της Ακρόπολης Καθηγητή Νικόλαο Σταμπολίδη και με το Τμήμα Εκθέσεων για θέματα σχετικά με την Ιταλία. Είναι μια σημαντική γυναίκα που λατρεύει την Ελλάδα και συνεισφέρει στα πολιτιστικά δρώμενα της χώρας.
Ποια ήταν η κορυφαία στιγμή επιβράβευσης του έργου σας;
Λατρεύω την Ελλάδα ως δεύτερη πατρίδα μου. Για μένα αυτή είναι η ύψιστη επιβράβευση που ανανεώνεται καθημερινά. Νιώθω την επιβράβευση σε πολλές εργασιακές και επιστημονικές στιγμές, στην επικοινωνία με τους φοιτητές μου, στη συνεργασία μου με τον Γενικό Διευθυντή του Μουσείου Ακρόπολης και στην προεδρία του «Ντάντε Αλιγκιέρι». Επίσης, μια στιγμή κατά την οποία ένιωσα μεγάλη τιμή ήταν όταν έλαβα από τον Πρόεδρο της Ιταλικής Δημοκρατίας τη διάκριση του Ιππότη του Τάγματος του Αστέρος της Ιταλίας για τη συμβολή μου στην ανάπτυξη των σχέσεων φιλίας και συνεργασίας μεταξύ Ιταλίας και Ελλάδας.
Μπορείτε να μοιραστείτε κάποια βασικά ορόσημα ή σημεία ανατροπής στο ταξίδι σας;
Τα όνειρα δεν γίνονται πάντα εύκολα πραγματικότητα. Υπήρξαν δυσκολίες και στιγμές αποθάρρυνσης αλλά ποτέ δεν σκέφτηκα να παραιτηθώ. Η παρουσία του συζύγου μου, συνοδοιπόρου μου στη ζωή, είναι θεμελιώδης για μένα γιατί με ενθαρρύνει με στοργή αλλά και με διακριτικότητα.
Υπήρξαν φάσεις που βιώσατε την ανισότητα λόγω φύλου και ανθρώπους που σας εμπόδισαν ή προσπάθησαν να σας αποθαρρύνουν;
Κατηγορηματικά όχι. Όλοι οι άνδρες με τους οποίους έχω συνεργαστεί υπήρξαν πάντα άψογοι απέναντί μου. Αντίθετα, εμπόδιο στη σταδιοδρομία μου στάθηκε μια γυναίκα και ακόμη δεν έχω καταλάβει τον λόγο: όμως είναι πλέον συνταξιούχος και έχει ήδη λάβει τη θέση που της αρμόζει στη λησμονιά.
Υπάρχει κάτι που θα θέλατε να το είχατε αντιληφθεί όταν ξεκινούσατε την καριέρα σας;
Είχα επίγνωση των δυσκολιών και ενδεχομένως των κινδύνων που θα μπορούσα να αντιμετωπίσω. Ο υλικός πλούτος δεν ήταν ποτέ σημαντικός για μένα και συνεπώς μπορώ σήμερα να πω με βεβαιότητα πως νιώθω πλούσια!
